Umożliwia wgląd do wnętrza zęba podczas zabiegu, a dzięki temu precyzyjne badanie i najskuteczniejsze leczenie. Jest wyposażony w kamerę, która rejestruje powiększony obraz w jakości HD i przenosi go na monitor komputera.
Leczenie pod mikroskopem jest skuteczniejsze niż w przypadku metody tradycyjnej ze względu na widok pola zabiegowego w dużym powiększeniu – do 25 razy – pozwala to na dostrzeżenie szczegółów niewidocznych gołym okiem.
Lekarz uzyskuje pełny obraz stanu leczonego zęba – otrzymuje informacje o pęknięciach szkliwa, zmianach w przyzębiu, infekcjach, nieszczelności wypełnień, nietypowej anatomii. Pozwala to podjąć odpowiednie procedury medyczne, a tym samym zdecydowanie zwiększyć szanse na powodzenie zabiegu, zwłaszcza w leczeniu endodontycznym.
Dzięki użyciu mikroskopu można zachować ząb przez kolejne lata.
Podczas leczenia tradycyjnego (bez użycia mikroskopu) zauważenie pewnych zmian i stanów staje się praktycznie niemożliwe, co w przyszłości może skutkować bólem zęba i koniecznością ponownego leczenia pod mikroskopem, które ujawni przyczynę dolegliwości.
W endodoncji użycie mikroskopu sprawia, że leczenie (o ile nie ma przeciwwskazań) odbywa się w ciągu jednej wizyty, podczas gdy tradycyjne leczenie bez mikroskopu przeprowadza się w trakcie dwóch – trzech wizyt.
Zastosowanie mikroskopu w leczeniu kanałowym umożliwia:
- precyzyjne opracowanie, udrożnienie i wypełnienie kanałów korzeniowych niezależnie od ich kształtu i ilości, także bardzo wąskich, zarośniętych czy zakrzywionych,
- stwierdzenie obecności kanałów dodatkowych,
- odnalezienie ujść kanałów korzeniowych,
- precyzyjne opracowanie cieśni kanałów korzeniowych,
- kontrolowanie czystości opracowania kanałów,
- usuwanie zwapnień miazgi i złamanych narzędzi z kanałów,
- zamknięcie perforacji,
- reendodoncję.
Mikroskop z powodzeniem można wykorzystywać także w innych dziedzinach stomatologii: leczeniu zachowawczym, chirurgii, implantologii czy protetyce.
Mikroskop w stomatologii zachowawczej można stosować m. in. do oceny szczelności istniejących wypełnień, uchwycenia mikropęknięć szkliwa i ognisk próchnicy początkowej, mikroopracowania ubytków próchnicowych.
W protetyce pomaga zauważyć nieszczelności prac protetycznych, ułatwia precyzyjne szlifowanie i wykańczanie filarów pod uzupełnienia protetyczne oraz osadzanie i umocowanie prac.
W chirurgii i implantologii jest stosowany do kontroli miejsca zabiegu.